Τορταλί’ καϊτέ

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γεώργιος Βέργος, Λευτέρης Κοκκινίδης

Πολλά πουλιά ’κι κελαηδούν,
Καλομηνάς ’κι λέει
Πώς να πάω με τ’ αρνόπο μ’,
«έλα» ούσνα ’κι λέει;

Πολλά πουλιά ’κι κελαηδούν
την νύχτα σαν πλαγιάζ’νε
Έπαρ’ με σ’ εγκαλιόπο σου
τα χ̌ερόπα σ’ ν’ αγιάζ’νε

Έναν πουλόπον έχ̌’ κι έρ’ται
με τον κελαηδημόν -ι
Τ’ ομματόπα ’θε πλουμιστά,
να έτονε τ’ εμόν -ι

Τα πουλόπα τ’ αγλώσσωτα
σα έρημα πα ζούνε
Ατά ευτάνε σεβτι͜αλούκ’,
εγροικούν κι αγαπούνε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγλώσσωτα	τα χωρίς γλώσσα
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
ατά	αυτά
εγκαλιόπο	αγκαλίτσα
εγροικούν	καταλαβαίνουν
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έπαρ’	(προστ.) πάρε
έρ’ται	έρχεται
έρ’ται με	μου έρχεται, μου φαίνεται
έτονε	ήταν
ευτάνε	κάνουν, φτιάχνουν	εὐθειάζω
έχ̌’	έχει
έχ̌’ κι έρ’ται	είναι στον ερχομό, έρχεται
’θε	του/της
Καλομηνάς	Μάιος
κελαηδημόν	κελάηδημα
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
ομματόπα	ματάκια
ούσνα	μέχρι που, έως ότου
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
πλουμιστά	στολισμένα, διακοσμημένα με ζωγραφιές ή κεντήματα	pluma
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
πουλόπα	πουλάκια
πουλόπον	πουλάκι
σεβτι͜αλούκ’	έρωτας	sevdalık
χ̌ερόπα	χεράκια