Ανάθεμά τον που ’κ’ εξέρ’

Ανάθεμά ’τον που ’κ’ εξέρ’
και πάει κατηγορά με
’Κ’ εξέρ’ ας σα τερτόπα μου
για να παρηγορά με

Καΐρεψον με, νε πουτσή,
Θεού πλάσμαν αν είσαι
Πας̌ κι εγεννέθα για τ’ εσέν
πάντα να τυρα̤ννί͜εις με;

Τσούνας κουτάβ’, εποίκες με
αρ’ άμον ράμμαν νήμαν
Και ’κ’ είπες θανατών’ ατον,
ποίος θα έχ̌’ το κρίμαν;

Παλαλώντς τα παλληκάρι͜α,
τονατεύ’ς την εγκάλια σ’
Ντό λες και βασανί͜εις ατα
τα νόστιμα τα κάλλια σ’;