Αΐκα κάλλια έμορφα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γεώργιος Βέργος, Λευτέρης Κοκκινίδης

Ψιλογιανόν και νόστιμον,
τα δόντι͜α ’θ’ είν’ αραία
Ση μασχαρείαν ’κ’ εχωρεί,
χολι͜άσ̌κεται βαρέα

Αΐκα κάλλια έμορφα
άλλο πουθέν ’κι ’ίν’νταν
Ομοι͜άζ’νε τα τραντάφυλλα,
Μάρτην κι Απρίλ’ ντο ’ίν’νταν

Ο πρόσωπο σ’ πολλά έμορφον
τα δόντι͜α σ’ είν’ τεζπίχι͜α
Ας είχα να εφίλ’να σε
σον κόσμον τιδέν μ’ είχα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αΐκα	τέτοια/ες
βαρέα	βαριά, συχνά, πολύ
είν’	(για πληθ.) είναι
έμορφα	όμορφα
έμορφον	όμορφο
εφίλ’να	φιλούσα
εχωρεί	χωράει
’ίν’νταν	γίνονται
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κάλλια	κάλλη
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μασχαρείαν	αστείο, αστεϊσμός	maskara/masḫara
ομοι͜άζ’νε	ομοιάζουν, μοιάζουν
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
πουθέν	πουθενά
τιδέν	τίποτα
τραντάφυλλα	τριαντάφυλλα
χολι͜άσ̌κεται	θυμώνει, αγανακτεί
ψιλογιανόν	λεπτοκαμωμένο	ψιλός+γένος