Πρωτάνοιξην καιρός έτον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γεώργιος Βέργος, Ελένη Βασιλειάδου-Κυριακίδου, Λευτέρης Κοκκινίδης

Πρωτάνοιξην καιρός έτον,
πουλί μ’, έρθα σ’ εσά -ι
Και ντ’ έμορφα ’χι͜ονόβρεχ̌εν
ο Θεόν οξ̌ωκά -ι;

Βρεχ̌ής νερόν θα ’ίνουμαι
και ’κχ̌ύουμαι σ’ ωμία σ’
Χ̌υμίουμαι σον κόρφο σου,
εμπαίνω σην καρδία σ’

Η καρδία μ’ ζαΐφκον έν’,
τ’ εσόν η εγάπ’ νικά ’το
Φαρμάκωσoν με από μακρά,
κανείς πα μ’ εγροικά ’το

Αούτο τ’ εσόν η εγάπ’
άψιμον έτον βρούλαν
Εσάρεψεν το καρδόπο μ’,
ετυλίεν ση γούλα μ’

♫

Μίαν κάπως να σ̌ασ̌ιρεύ’ς
και γελαστά τερείς με
Όλια του κόσμου τα καλά
τοπλαεύ’ς και χαρί͜εις με

Εγάπη σ’ ετσ̌ιτσ̌άκωσεν,
φύλλα έγκεν πλατέα
Καμίαν ’κι μαραίνεται
έν’ ας σην ψ̌ην βαθέα

Όντες ελέπ’ς με ντ’ αχτρατί͜εις
άνθεν χ̌ερού και κάθεν;
Τ’ έναν τ’ άλλο αν ’κ’ επέραμε,
εγάπ’ εμουν ’κ’ εχάθεν

Το δαχτυλίδ’ ντ’ εδώκες με
θα έχ’ ατο σημάδιν
Εμείς αδά ’κ’ εχάραμε,
θα χ̌αίρουμες σον Άδην

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδά	εδώ
άνθεν	επάνω, από πάνω
άνθεν χ̌ερού	προς τα πάνω	ἄνω + -θεν + χείρ
αούτο	αυτό/ή
αχτρατί͜εις	ξεστρατίζεις, λοξοδρομείς
άψιμον	φωτιά
βαθέα	βαθιά
βρούλαν	φλόγα	brûler
γούλα	λαιμός	gula
εγάπ’	αγάπη
εγάπη	αγάπη
έγκεν	έφερε
εγροικά	καταλαβαίνει
εδώκες	έδωσες
ελέπ’ς	βλέπεις
έμορφα	όμορφα
εμουν	μας
εμπαίνω	μπαίνω
έν’	είναι
επέραμε	πήραμε
έρθα	ήρθα
εσά	δικά σου/σας
εσάρεψεν	τύλιξε, περικύκλωσε, άρεσε	sarmak
εσόν	δικός/ή/ό σου
έτον	ήταν
ετυλίεν	τυλίχθηκε
εχάθεν	χάθηκε
εχάραμε	χαρήκαμε
ζαΐφκον	ισχνό, αδύνατο, ελλιπές	zayıf/żaʿīf
’ίνουμαι	γίνομαι
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κάθεν	κάτω, κάθε
καμίαν	ποτέ
καρδόπο	καρδούλα
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κόρφο	αγκαλιά, κόλπο, το μέρος του σώματος ανάμεσα στους βραχίονες και το στήθος, στήθος της γυναίκας
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
μίαν	μια φορά
όλια	όλα
όντες	όταν
οξ̌ωκά	έξω
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
σ̌ασ̌ιρεύ’ς	σαστίζεις, τα έχεις χαμένα	şaşırmak
τερείς	κοιτάς
’το	αυτό, το (προσωπική αντωνυμία)
τοπλαεύ’ς	μαζεύεις, συγκεντρώνεις	toplamak
φαρμάκωσoν	(προστ.) φαρμάκωσε, δηλητηρίασε
χ̌αίρουμες	χαιρόμαστε
χαρί͜εις	χαρίζεις
ψ̌ην	ψυχή
ωμία	ώμοι