Τ’ αρνόπο μ’ εχολίασα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γεώργιος Βέργος, Ελένη Βασιλειάδου-Κυριακίδου, Λευτέρης Κοκκινίδης

Νέ έναν φίλεμαν δί’ς με,
νέ σην εγκάλια σ’ παίρτς με
Αναμέντς με ν’ αποθάνω,
να κάθεσαι και κλαις με

Εμέναν εχολίασες
με τ’ ουδέ και τιδέν -ι
Απ’ ετώρα ντ’ ευτάς όλια
είναι αρ’ νεφιλέν -ι

Τ’ αρνόπο μ’ εχολίασα,
’κι ρούζ’ με κοινωνίαν
Παράδεισος ’κι παίρ’ με απέσ’,
τρανόν η αμαρτία μ’

Και ντ’ έπαθες, αρνόπο μου,
λιβώντς κι απολιβώνεις
Άνοιξον τ’ εγκαλιόπο σου
κι εμέν μη φαρμακώνεις

Μανουσ̌άκια την άνοιξην
στολίζ’νε τα παρχάρι͜α
Το γλυκύν το τραγώδεμα σ’
μαραίν’ τα παλληκάρι͜α

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αναμέντς	περιμένεις
άνοιξον	(προστ.) άνοιξε
απέσ’	μέσα
αποθάνω	πεθαίνω
απολιβώνεις	ξεσυννεφιάζεις
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
γλυκύν	γλυκιά/ό
δί’ς	δίνεις
εγκάλια	αγκαλιά
εγκαλιόπο	αγκαλίτσα
ετώρα	τώρα
ευτάς	κάνεις, φτιάχνεις	εὐθειάζω
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λιβώντς	συννεφιάζεις	λίβος<λείβω
μανουσ̌άκια	μενεξέδες/βιολέτες	մանուշակ (manušak)<manafšak
νέ	ούτε	ne
νεφιλέν	μάταιο/α, ανώφελο/α	nafile/nāfile
όλια	όλα
παίρ’	παίρνω/ει
παίρτς	παίρνεις
παρχάρι͜α	ορεινοί τόποι θερινής βοσκής
ρούζ’	πέφτει, ρίχνει
στολίζ’νε	στολίζουν
τιδέν	τίποτα
τραγώδεμα	τραγούδισμα
φίλεμαν	φιλί