Μαντείο

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Κεσίδης, Θόδωρος Κεσίδης

Είπανε με σο Μαντείον
απάν’ σοι Δελφούς
Μετ’ εμέν σο κρεβατόπον
άλλον έ͜εις σο νου σ’

Άλλο ’κ’ επορώ, θα φεύω
ασ’ εσέν μακρά
Σο γιάνι μ’ εσέν ’κι θέλω
ν’ ελέπω ξανά

Άμον τη Καβάλας¹, τσούνα,
είσαι τα νερά
Έξ’ ωρίτσας μετ’ εμέναν,
έξ’ σο γείτονα

Άλλο ’κ’ επορώ, θα φεύω
ασ’ εσέν μακρά
Σο γιάνι μ’ εσέν ’κι θέλω
ν’ ελέπω ξανά

Πονηρά ντ’ ευτάς εξέρω
οπίσ’ ασ’ εμέν
Σην εγκάλι͜αν τ’ αλλουνού
ανασπάλλτς εμέν

Άλλο ’κ’ επορώ, θα φεύω
ας εσέν μακρά
Σο γιάνι μ’ εσέν ’κι θέλω
ν’ ελέπω ξανά

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ανασπάλλτς	ξεχνάς
απάν’	πάνω
ασ’	από
γιάνι	πλάι, πλευρό	yan
έ͜εις	έχεις
εγκάλι͜αν	αγκαλιά
ελέπω	βλέπω
έξ’	έξω ή ο αριθμός έξι
επορώ	μπορώ
ευτάς	κάνεις, φτιάχνεις	εὐθειάζω
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κρεβατόπον	κρεβατάκι
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
οπίσ’	πίσω
σοι	στους/στις, τους/τις
τσούνα	σκύλα	κύων→κύαινα
φεύω	φεύγω

Σημειώσεις

¹ Προφανώς εκ παραδρομής αντί του πιο ταιριαστού νοηματικά «Χαλκίδας», λόγω του φαινομένου της άμπωτης-παλίρροιας.