Η μάνα του Κωνσταντίνου

Προβολή Τραγουδιού

Πουλόπο μ’, έρθεν άνοιξην
κι εσύ ’κι κελαηδείς -ι;
[γιαρ, γιαρ, αμάν]
Πουλόπο μ’, ντ’ έπαθες εσύ
αφήντς την τραγωδίαν;
[γιαρ, γιαρ, αμάν]
-Με τοι πολλούς έφυγα εγώ,
σ’ έναν άγριον όρος
[γιαρ, γιαρ, αμάν]

Αητέντς έρθεν κι επέρασεν
σιμά -ν- ας σην φωλέα μ’
[γιαρ, γιαρ, αμάν]
Εκράν’νεν και σα χ̌έρι͜α του
παλληκαρί’ βραχ̌ι͜όνας
[γιαρ, γιαρ, αμάν]
Ατόν εγώ ερώτεσα
«πού εύρες τα βραχ̌ι͜όνας;»
[γιαρ, γιαρ, αμάν]

-Απέσ’ σου κάστρου την αυλήν
με σπαθοκονταρέας
[γιαρ, γιαρ, αμάν/όι, όι, αμάν]
Εκεί κείται ο Γιώργης σου
σπαθοκονταρι͜ασμένος
[γιαρ, γιαρ, αμάν]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αητέντς	αητός
απέσ’	μέσα
αφήντς	αφήνεις
βραχ̌ι͜όνας	βραχίονες, μπράτσα	βραχίων
γιαρ	αγαπητός/ή/ό, αγάπη	yâr
εκράν’νεν	κρατούσε
έρθεν	ήρθε
ερώτεσα	ρώτησα
εύρες	βρήκες
κείται	κείτεται, ξαπλώνει
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
παλληκαρί’	παλληκαριού	παλληκάριον<πάλληξ, πάλλαξ
πουλόπο	πουλάκι
τοι	τους/τις
τραγωδίαν	τραγούδι
φωλέα	φωλιά