Αρνί μ’, θα ξενιτεύω

Σην ξενιτει͜άν αχπάσκουμαι
και για τ’ αρνί μ’ νουνίζω
Αν έ͜εις τύχην, μικρόν αρνί μ’,
αγλήγορα γυρίζω
Αρνί μ’, θα ξενιτεύω!

Πάω σην ξενιτείαν!
Θ’ αποχωρίουμαι τ’ αρνί μ’
και καίεται η καρδία μ’
[Άι!] Πώς θα ξενιτεύω;

Αχπάσκουμαι σην ξενιτει͜άν,
αρνί μ’, είσαι τ’ εμόν -ι
’Κι ανασπάλλω τ’ εγκαλόπο σ’,
το φίλεμαν τ’ εσόν -ι
Αρνί μ’, θα ξενιτεύω!

Πάω σην ξενιτείαν!
Έλα, πουλί μ’, σ’ εγκαλόπο μ’,
και -ν- ας φιλώ σε μίαν
[Άι!] Πώς θα ξενιτεύω;

Το τρένο εσ̌ύριξεν και πάει
και τα ραχ̌όπα σείουν
Τ’ αρνί μ’ εφέκα σο σταθμόν
και τα δακρόπα τ’ς ’κχ̌ύουν
Αρνί μ’, θα ξενιτεύω!

Αρνί μ’, θα ξενιτεύω!
Και τ’ έμορφα τ’ ομματόπα σ’
θ’ αροθυμώ και κλαίγω
[Άι!] Πώς θα ξενιτεύω;