Ανάθεμα κι ανάθεμα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Παρηγορίδης, Γιάννης Τσανασίδης

Ο κύρη σ’ έτον παλαλός,
η μάνα σ’ έτον λάλα
Πώς εγροίκ’σαν κι εποίκανε
άμον εσέν φραντάλαν;

Σον ουρανόν πετάει πουλίν,
σην γην ευτάει εβόραν
Κατηγορούν και λέγ’νε με
και ντ’ αγαπάς την χώραν

Σο μουχαμπέτ’ εκάθουμ’νε
με κάμποσα παιδία
Έσ̌κισεν κι έρθεν εύρε με
τσ’ εγάπ’ς αροθυμία

Ανάθεμα κι ανάθεμα
τη κεμεντζ̌ές τα κόρδας,
’Ποίκανε με μεσανυχτί’
και λάσκουμαι σα πόρτας

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αροθυμία	νοσταλγία
εβόραν	σκιά
εγάπ’ς	αγάπης
εγροίκ’σαν	κατάλαβαν
εκάθουμ’νε	καθόμουν
εποίκανε	έκαναν, έφτιαξαν	ποιέω-ῶ
έρθεν	ήρθε
έτον	ήταν
εύρε	βρήκε
ευτάει	κάνει, φτιάχνει	εὐθειάζω
κεμεντζ̌ές	λύρας	kemençe/kemānçe
κόρδας	χορδές
λάλα	μωρή, ανόητη, τρελή
λάσκουμαι	περιφέρομαι, τριγυρίζω, περιπλανώμαι	ἀλάομαι/ηλάσκω
λέγ’νε	λένε
μεσανυχτί’	την ώρα του μεσονυχτίου
μουχαμπέτ’	κουβέντα, φιλική συνομιλία, συνεκδ. φιλική συνεστίαση (συνήθως μετά μουσικής)	muhabbet/maḥabbet
παιδία	παιδιά
παλαλός	τρελός, ανόητος
’ποίκανε	(εποίκανε) έκαναν, έφτιαξαν	ποιέω-ῶ
πόρτας	(ονομ.πληθ.) πόρτες	porta
τσ’	(ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός;
φραντάλαν	γυναίκα πρόσχαρη, πληθωρική γυναίκα
χώραν	ξένους, μη οικείους, ξενιτειά