Προβολή Τραγουδιού

Εμέναν Χρήστο λέγ’νε με

Καλλιτέχνες: Γιάννης Τσανασίδης, Στάθης Αλεξανδρίδης

Εμέναν Χρήστο λέγ’νε με
τ’ Αϊβάζ’ η φαμελία,
Σα μὲσα σ’ να τυλίγουμαι
 χωρίς παρακαλίαν

Έλα, έλα μετ’ εμένα
μη σκοτώνω εγώ εμένα
Φαρμάκωσον τον νουσ̌αλή σ’
και έλα μετ’ εμέναν

Τα νεότητα μ’ έγρασα
αδά απάν’ σα βραδάς -ι
Γράψον γραμμόπον στείλον με
ας εξέρω ντ’ ευτάς -ι

Τυρι͜αννίουμαι και κλαίω
σε καν’νάν τιδέν ’κι λέγω
Σ’ έναν έμορφον κορτσόπον
τα παράπονα μ’ θα λέγω

Κορτσόπα, ντο τερείτε με
και ντο χαμογελάτεν;
Σεβντά ντο έν’ ’κι ’ξέρετεν
τσ̌εχέλκα ’κ’ εγροικάτεν

Αρ’ ατώρα, νέτσ̌η θεία,
την κουτσ̌ή σ’ καλά ωρία
Ας σην Παλάφσαν παιδία
φυγαδι͜άζ’ν’ ατεν σ’ ορμία

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδά	εδώ
απάν’	πάνω
ατεν	αυτήν
ατώρα	τώρα
βραδάς	βράδια
γραμμόπον	γραμματάκι
γράψον	γράψε
έγρασα	έφθαρα, έλιωσα	γράνω/γραίνω (=ροκανίζω, κατατρώγω)
εγροικάτεν	καταλαβαίνετε
έμορφον	όμορφο
έν’	είναι
ευτάς	κάνεις, φτιάχνεις	εὐθειάζω
’κ’	δεν	ουκί<οὐχί
καν’νάν	κανέναν
’κι	δεν	ουκί<οὐχί
κορτσόπα	κοριτσάκια
κορτσόπον	κοριτσάκι
κουτσ̌ή	κόρη
λέγ’νε	λένε
μὲσα	(τα) η μέση
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
νεότητα	νιότη, νιάτα
νέτσ̌η	Ε! κόρη, ε! εσύ
ορμία	ρυάκια, ρεματιές
παιδία	παιδιά
παρακαλίαν	παράκληση
σεβντά	αγάπη, έρωτας	sevda/sevdā
στείλον	στείλε (προστ.)
τερείτε	κοιτάτε
τιδέν	τίποτα
τσ̌εχέλκα	άπειρα, ανώριμα, άβγαλτα	cehil/cehl
τυλίγουμαι	τυλίγομαι
φαμελία	οικογένεια, φαμίλια	famiglia
φαρμάκωσον	φαρμάκωσε (προστ.)
φυγαδι͜άζ’ν’	φυγαδεύουν
ωρία	πρόσεξε, φύλαξε, επέβλεψε (προστ.)