Ν’ αηλί εμέν π’ εγέρασα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Άκης Σιαμίδης, Γιάννης Τσανασίδης

Έλα, πουλί μ’, σα ήμαρτα σ’,
ποίσον τρία μετάνοιας
Άνοιξον τα ξερόχ̌ερα σ’,
έπαρ’ με σην εγκάλια σ’

Αηλί εμέν π’ εγέρασα,
τα χρόνια μ’ είν’ τριάντα!
Αηλί π’ εστεφανώθε με
εμέν π’ επέρεν άντραν

Ν’ αηλί εμέν π’ εγέρασα,
σα δέντρα -ν- επεκούμπ’σα
Ατά πα -ν- ελυπέθανε
τα φύλλα τουν ερρούξαν

Τ’ εμόν τ’ αρνίν επέθανεν
σην κόλασην επήεν
’Κι κλαίω ντο επέθανεν,
κλαίω ντ’ εκολατίεν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
άνοιξον	(προστ.) άνοιξε
ατά	αυτά
εγέρασα	γέρασα
εγκάλια	αγκαλιά
είν’	(για πληθ.) είναι
εκολατίεν	κολάστηκε
ελυπέθανε	λυπήθηκαν
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έπαρ’	(προστ.) πάρε
επέθανεν	πέθανε
επεκούμπ’σα	ακούμπησα, στηρίχθηκα
επέρεν	πήρε
επήεν	πήγε
ερρούξαν	έπεσαν
εστεφανώθε	στεφανώθηκε
ήμαρτα	ήμαρτον, δηλωτικό μετάνοιας, από τον αόριστο β΄ του αρχαίου ρήματος ἁμαρτάνω (αμάρτησα), έκφ. έλα σα ήμαρτα=μετανόησε
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
ποίσον	(προστ.) κάνε, φτιάξε	ποιέω, ποιῶ
τουν	τους