Κάθε μάνα και αγία

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Θόδωρος Παυλίδης, Στέλιος Χαλκίδης

Οι μανάδες αγαπούν
μαναχόν ατείν’ πονούν
Την ευχ̌ήν ατουν αν έ͜εις,
τη γης το χρυσάφ’ πα έ͜εις

Η μάνα όντες γεννά,
η ζωή χαμογελά
Και κρατούν απάν’ ση γην [όι! όι!]
οι μανάδες τη ζωήν

Και σα πέρατα τη γης
χωρίς μάναν ’κ’ έν’ κανείς
Αρρωστόν «μανίτσα» λέει
και με μαύρα δάκρα̤ κλαίει

Η μάνα όντες γεννά,
η ζωή χαμογελά
Και κρατούν απάν’ ση γην [όι! όι!]
οι μανάδες τη ζωήν

Ποίον δάχτυλο σ’ πονεί;
Η μανίτσα έν’ εκεί
Ση γατάν ατέ παρών,
τα αγιάτρευτα λαρών’

Η μάνα όντες γεννά,
η ζωή χαμογελά
Και κρατούν απάν’ ση γην [όι! όι!]
οι μανάδες τη ζωήν

Μαύροι, άσπροι «μάνα» λέν’,
η μανίτσα είνας έν’!
’Κι χωρίζ’ ατέ καν’νάν,
προφτάν’ κι ’ίνεται γουρπάν’

Η μάνα όντες γεννά,
η ζωή χαμογελά
Και κρατούν απάν’ ση γην [όι! όι!]
οι μανάδες τη ζωήν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απάν’	πάνω
ατέ	αυτή
ατείν’	αυτοί
ατουν	τους
γατάν	κακό, συμφορά	قضاء (qaḍāʾ)=κρίση, διάταγμα, απόφαση, πεπρωμένο, μοίρα
γουρπάν’	θυσία	kurban/ḳurbān
δάκρα̤	δάκρυα
έ͜εις	έχεις
είνας	ένας/μία
έν’	είναι
’ίνεται	γίνεται
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καν’νάν	κανέναν
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λαρών’	γιατρεύει, θεραπεύει
μαναχόν	(έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά
όντες	όταν
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
χωρίζ’	χωρίζει, ξεχωρίζει, ξεδιαλέγει