Τ’ όνομα μ’ έν’ Ανθούλα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Ανθούλα Νικολαΐδη, Γιώργος Ατματσίδης

Τον κύρη μ’ λέγ’νε, Στάθιο
και τη μάνα μ’, Σοφία
Εγώ ατείντς εμοίασα
ίλιαμ σην τραγωδίαν

Εγώ ποντιοπούλ’ είμαι
τ’ όνομα μ’ έν’ Ανθούλα
Απάν’ σ’ εμόν πα τη γαϊτέν
χορέψτεν τούλα - τούλα

Τραγωδώ, μάνα μ’, τραγωδώ,
τραγωδώ μερακλία
Ν’ ακούνε με και χ̌αίρουνταν
τη χώρας τα παιδία

Έρχουμαι, πουλί μ’, έρχουμαι,
εσέβα σο χωρίο σ’
Έπαρ’ με σ’ εγκαλιόπο σου,
ερρίγασα έν’ κρύος

Τ’ όνομα μ’ έν’ Ανθούλα
χορέψτεν τούλα - τούλα
Χορέψτεν τούλα - τούλα
τ’ όνομα μ’ έν’ Ανθούλα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απάν’	πάνω
ατείντς	αυτούς
γαϊτέν	μελωδία, μουσική σύνθεση, μουσικός σκοπός	kayde
εγκαλιόπο	αγκαλίτσα
εμοίασα	έμοιασα
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έν’	είναι
έπαρ’	(προστ.) πάρε
ερρίγασα	κρύωσα	ῥιγέω-ῶ
έρχουμαι	έρχομαι
εσέβα	μπήκα
ίλιαμ	προπαντώς, ιδιαίτερα, ειδικά	illa/illā
κρύος	κρύο, ψύχος
λέγ’νε	λένε
μερακλία	με μεράκι, με ιδιαίτερο ζήλο	meraklı/merāḳ
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
παιδία	παιδιά
τούλα	ήσυχα, φρόνιμα
τραγωδίαν	τραγούδι
τραγωδώ	τραγουδάω
χ̌αίρουνταν	χαίρονται
χορέψτεν	(προστ.) χορέψτε
χώρας	ξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς