Την πόρτα σ’ άφ’ς ακράνοιγον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Βέφα Μιχαηλίδου, Παναγιώτης Ασλανίδης

Την πόρτα σ’ άφ’ς ακράνοιγον
[ν’ αηλί εμέν!]
θα έρχουμαι κι εμπαίνω
[γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ, γιαρ]
Ασπάλτσον και το καρακίδ’
[ν’ αηλί εμέν!]
και άλλο έξ’ ’κ’ εβγαίνω
[γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ, γιαρ]

Πουλόπο μ’, έπαρ’ με -ν- απέσ’
[ν’ αηλί εμέν!]
επάγωσα ας ση δείσαν
[γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ, γιαρ]
Σην κόλφα̤ σ’ και τα δάχτυλα μ’
[ν’ αηλί εμέν!]
ολίγον ν’ εχουλείσαν
[γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ, γιαρ]

Σην πόρτα σ’ πάω κι έρχουμαι
[ν’ αηλί εμέν!]
και -ν- άμον γυρευός -ι
[γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ, γιαρ]
Κι εσύ γουεύ’ς το φίλεμαν
[ν’ αηλί εμέν!]
τ’ εδέκεν ο Θεός -ι
[γιαρ, γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ, γιαρ]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
ακράνοιγον	μισάνοιχτο
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απέσ’	μέσα
ασπάλτσον	(προστ.) σφάλισε κτ, κλείσε κτ εντελώς/πολύ καλά
άφ’ς	(προστ.) άφησε
γιαρ	αγαπητός/ή/ό, αγάπη	yâr
γουεύ’ς	λυπάσαι, φείδεσαι, τσιγκουνεύεσαι, θυσιάζεις	kıymak
γυρευός	επαίτης, ζητιάνος
δείσαν	ομίχλη	δεῖσα=υγρασία, λάσπη, βρωμιά
εδέκεν	έδωσε
εμπαίνω	μπαίνω
έξ’	έξω ή ο αριθμός έξι
έπαρ’	(προστ.) πάρε
έρχουμαι	έρχομαι
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καρακίδ’	μάνταλο πόρτας
κόλφα̤	η αγκαλιά, ο κόλπος, το μέρος του σώματος ανάμεσα στους βραχίονες και το στήθος, το στήθος της γυναίκας
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
ολίγον	λίγο
πουλόπο	πουλάκι
τσ̌άνουμ	ψυχή μου, αγαπημένε/η μου	canım<can/cān
φίλεμαν	φιλί