Τερώ τη λάμπαν πώς πιάν’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Νίκος Πουλικίδης, Παναγιώτης Ασλανίδης

Τερώ τη λάμπαν πώς πιάν’,
το παραθύρ’ φωτάζει
Απέσ’ έν’ το μικρόν τ’ αρνί μ’
Μαναχόν πώς νυστάζει!

Αρνόπο μ’, ανημέρωτον
σ’ εμέν ημερωμένον
Ση χώραν φαίνεσαι άσ̌κεμον,
σ’ εμέν ζωγραφισμένον

[Και -ν-] Αρνόπο μ’, τ’ εσόν η σεβτά
όσον ντο πάγω παίρ’ με -ν-
Σα υστερνά, τρυγόνα μου,
σ’ έναν κακόν θα φέρ’ με -ν-

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανημέρωτον	μη εξημερωμένο
απέσ’	μέσα
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
άσ̌κεμον	άσχημο, κακότροπο
έν’	είναι
εσόν	δικός/ή/ό σου
ημερωμένον	εξημερωμένο
μαναχόν	(έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά
παίρ’	παίρνω/ει
πιάν’	πιάνει
σεβτά	αγάπη, έρωτας	sevda/sevdā
τερώ	κοιτώ
τρυγόνα	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
υστερνά	κατοπινά, τελευταία
φέρ’	φέρνω/ει
φωτάζει	φωτίζει, λάμπει
χώραν	ξένους, μη οικείους, ξενιτειά