Κομμενόχρονον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Βέφα Μιχαηλίδου, Παναγιώτης Ασλανίδης

Τ’ ομματόπα σ’ αρ’ έμορφα [κομμενόχρονον!]
κι άμον μαύρα σταφύλα̤
Φίλεμαν πώς ’κ’ εχόρτασα [κομμενόχρονον!]
και -ν- ας σ’ εσά τα χ̌είλα̤

Για τ’ εσέν σύρω βάσανα, [κομμενόχρονον!]
για τ’ εσέν σύρω πόνα̤
Εβάσταξες κι εφέκες με [κομμενόχρονον!]
σα κρύα και σα χ̌ι͜όνα̤

Εσύ ντο είσαι έμορφος [κομμενόχρονον!]
γιατί ’κ’ ευτάς το ψ̌όπο σ’;
Όντες πας σον παράδεισον [κομμενόχρονον!]
χαζίρ’ να έν’ ο τόπο σ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
έμορφα	όμορφα
έμορφος	όμορφος/η
έν’	είναι
εσά	δικά σου/σας
ευτάς	κάνεις, φτιάχνεις	εὐθειάζω
εφέκες	άφησες
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κομμενόχρονον	αυτό που είθε να του κοπούν τα χρόνια
ομματόπα	ματάκια
όντες	όταν
πόνα̤	(αιτ.) πόνοι, πόνους
σύρω	σέρνω, τραβώ, ρίχνω
φίλεμαν	φιλί
χ̌είλα̤	χείλια
χ̌ι͜όνα̤	χιόνια
ψ̌όπο	ψυχούλα