Τα αμαρτίας ι-σ’ πολλά

Τα αμαρτίας ι-σ’ πολλά
σ’ εμά τα μαχαλάδες
Γομών’νε πέντ’ - έξ’ κούμουλα,
αρνόπο μ’, αραπάδες

Θ’ ανταμώνω μετ’ εσέναν,
’ίνουμες τα δύο, έναν
Μάρτυρας σ’ αΐκον πόνον
του Θεού τ’ ομμάτι͜α μόνον

Το κούνιγμα σ’ περήφανον,
αρ’ άμον τη νυφίτσας
Από μακρά -ν- ευτάς πελίν
ντο είσαι τη μανίτσας

Θ’ ανταμώνω μετ’ εσέναν,
’ίνουμες τα δύο, έναν
Μάρτυρας σ’ αΐκον πόνον
του Θεού τ’ ομμάτι͜α μόνον

Την καρδι͜ά μ’ εφυλάκωσες,
είμαι φυλακωμένον
Με τη σεβντάς τα σίδερα
είμαι σπιχτά δεμένον

Θ’ ανταμώνω μετ’ εσέναν,
’ίνουμες τα δύο, έναν
Μάρτυρας σ’ αΐκον πόνον
του Θεού τ’ ομμάτι͜α μόνον