Προβολή Τραγουδιού
Θάλασσα, έπαρ’ την καλατσ̌ή μ’ |
Θάλασσα, έπαρ’ την καλατσ̌ή μ’Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Μίλτος Κυριλλίδης, Χριστόφορος Κοσμίδης
Θάλασσα, έπαρ’ την καλατσ̌ή μ’, αέρα τη λαλία μ’ Ν’ ακούει ατο τ’ εμόν τ’ αρνίν ντο έν’ σην ξενιτείαν Εκάτσα κι αναμένω σε ση λιβαδί’ την άκραν Με το μαντίλ’ ντ’ εδέκες με σπογγίζω εγώ τα δάκρυ͜α μ’ Εσέν θα τρώει η ξενιτειά κι εμέν τα θαλασσάκρι͜α ’Κι θέλω να ελέπω ’γώ τ’ ομμάτι͜α σ’ με τα δάκρυ͜α Εκάτσα κι αναμένω σε την θάλασσαν ωρι͜άζω Το γράμμαν, ρίζα μ’, ντ’ έστειλες μίαν κι άλλο δεβάζω
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άκραν | άκρη, αρχή | ||
| δεβάζω | διαβάζω, περνάω, πηγαίνω κπ/κτ κάπου | ||
| εδέκες | έδωσες | ||
| εκάτσα | κάθισα | ||
| ελέπω | βλέπω | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έν’ | είναι | ||
| έπαρ’ | (προστ.) πάρε | ||
| θαλασσάκρι͜α | οι ακροθαλασσιές, τα ακρογιάλια | ||
| καλατσ̌ή | ομιλία, συνομιλία, συζήτηση | keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας) | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λαλία | λαλιά, φωνή | ||
| λιβαδί’ | λιβαδιού | ||
| μίαν | μια φορά | ||
| μίαν κι άλλο | άλλη μια φορά | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| σπογγίζω | σκουπίζω | ||
| ωρι͜άζω | προσέχω, φυλάω, επιβλέπω |
