Σην εκκλησία γονατισμένος

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Τσανάκαλης, Σταυρούλα Στεφανίδου

Σην εκκλησίαν γονατισμένον
έναν κορτσόπον προσευχήν λέει
Παρακαλεί την Παναΐαν,
κι ας σην καρδίαν τ’ άχαρον κλαίει

Με τ’ ομματόπα θολωμένα
σ’κούται και το καντήλ’ αφτύν’
Λύν’ το σταυρόν ατ’ς ας ση γούλαν
σην Παναΐαν δώρον αφήν’

Κουράγιον ψαλαφά κι ελπίδαν,
συγχώρεσην κι υπομονήν
«Και το τάμα σ’ εσέν θα φέρω,
σ’ εμόν το πόι έναν κερίν»

Εγάπεσεν ας σην καρδίαν,
εποίκεν όνειρα τρανά
Κι άμον αμυγδαλιά ανθισμένον
χ̌ιόν’ έρθεν ερρούξεν απάν’
και τα τσ̌ιτσ̌άκια ερρούξαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απάν’	πάνω
ατ’ς	αυτής, της
αφήν’	αφήνει
αφτύν’	ανάβω/ει
γούλαν	λαιμό	gula
εγάπεσεν	αγάπησε
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
εποίκεν	έκανε, έφτιαξε	ποιέω-ῶ
έρθεν	ήρθε
ερρούξαν	έπεσαν
ερρούξεν	έπεσε
κορτσόπον	κοριτσάκι
λύν’	λύνει, λιώνει
ομματόπα	ματάκια
πόι	ύψος, μπόι	boy
σ’κούται	σηκώνεται
τρανά	μεγάλα
τσ̌ιτσ̌άκια	λουλούδια	çiçek
ψαλαφά	ζητάει, αιτείται