Τ’ εμόν τ’ αρνίν περήφανον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Λαφαζανίδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Τ’ εμόν τ’ αρνίν περήφανον,
τ’ εμόν τ’ αρνίν μικρίκον
’Κι ’ξερ’ ας σα τερτόπα μου
ταπιέτ’ έχ̌’ αΐκον

Ανάθεμα τη μάνα σο(υ)
την τσούναν την Εβραίισα
’Κ’ εφέκε σε να χ̌αίρουμαι
μίαν αναλλαγμέντσα

Ομμάτι͜α, ομματόφρυδα̤
ο κόσμος εγομώθεν
Ατό τη τσούνας το κουτάβ’
και σίναν ’κ’ εκομπώθεν;

Έχασα μάγ’λα κόκκινα
ομμάτι͜α άμον ελαίας
Ερρούξα κι αραεύ’ ατα
σου πουλί’ τα φωλέας

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αΐκον	τέτοιο/α
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αναλλαγμέντσα	αυτή που φοράει τα καλά/γιορτινά της ρούχα
αραεύ’	ψάχνω/ει, αναζητώ/άει, γυρεύω/ει	aramak
ατα	αυτά
εγομώθεν	γέμισε
εκομπώθεν	ξεγελάστηκε, εξαπατήθηκε, μτφ. σαγηνεύτηκε	κομβόω
ελαίας	(τα) ελιές, (τη) ελιάς
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
ερρούξα	έπεσα
εφέκε	άφησε
έχ̌’	έχει
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μάγ’λα	μάγουλα	magulum
μίαν	μια φορά
μικρίκον	μικρούλης/α/ικο
ομμάτι͜α	μάτια
πουλί’	πουλιού
σίναν	(σε τίναν) σε ποιον/α;
ταπιέτ’	συνήθεια, χαρακτηριστικό, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου	tabiat/ṭabīʿat
τερτόπα	(υποκορ.) καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
τσούναν	σκύλα
τσούνας	σκύλας
φωλέας	(ονομ.πληθ.) φωλιές, (γεν. ενικού) φωλιάς
χ̌αίρουμαι	χαίρομαι