Αρχοντοκόριτσο μ’

Αρχοντοκόριτσο, γιαβρί μ’,
έβγα ση γειτονείαν
Να έρχουμαι σην απαντή σ’
και δίγω γνωριμίαν

Παίρω τη μύρα σ’ και μεθώ,
το πόι σ’ μαεμένον
Πίνω σε άμον το κρασίν
κι έ͜εις με πάντα δεμένον

Καλολαλούνε για τ’ εσέν
τη χώρας τα παιδία
Από μακρά τερούνε σε
άμον την Παναΐαν

Παίρω τη μύρα σ’ και μεθώ,
το πόι σ’ μαεμένον
Πίνω σε άμον το κρασίν
κι έ͜εις με πάντα δεμένον

Η ψ̌η μ’ απέσ’ ι-μ’ ’κ’ εχωρεί
και πώς να ησυχάζω;
Όσα χωρίζ’νε μας, πουλί μ’,
τερώ να γεφυρι͜άζω

Παίρω τη μύρα σ’ και μεθώ,
το πόι σ’ μαεμένον
Πίνω σε άμον το κρασίν
κι έ͜εις με πάντα δεμένον

Τριαντάφυλλον βασιλικόν,
εσέν όντες τερώ σε
π’ ελέπ’ τ’ ομμάτι͜α μ’ εγροικά
πόσον πολλά αγαπώ σε

Παίρω τη μύρα σ’ και μεθώ,
το πόι σ’ μαεμένον
Πίνω σε άμον το κρασίν
κι έ͜εις με πάντα δεμένον