Βιώματα 17

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Λάμπης Παυλίδης, Μπάμπης Κεμανετζίδης

[Εχ!] Τ’ εμόν τ’ αρνίν ερρώστεσεν,
μενεί με «θ’ αποθάνω»
Ποίον στράταν να παίρω εγώ
το Χάρον να προφτάνω;

[Εχ!] Αρνί μ’, εσέν αν χάνω σε
πάω να παλαλούμαι
Ση στράταν σίτι͜α έρχουμαι
ληγάρι͜α γιάμ’ σκοτούμαι;

[Εχ! Και -ν-] Αγράνεμος εγένουμ’νε
κι εσέβα σ’ εγκαλόπο σ’
Το γέλος ι-σ’ αροθυμώ
να χ̌αίρεται το ψ̌όπο σ’

Θεέ μ’, εσύ τ’ αρνί μ’ μη παίρτς
και ποίσον άλλον θάμαν
Άλλαξον συ το βεσιάτ’
κι έπαρ’ τοι δύ’ς εντάμαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγράνεμος	άγριος άνεμος
άλλαξον	(προστ.) άλλαξε
αποθάνω	πεθαίνω
αροθυμώ	νοσταλγώ
βεσιάτ’	η τελευταία επιθυμία του μελλοθάνατου, προφορική διαθήκη	vasiyet/vaṣiyyet
γέλος	γέλιο, περίγελος
γιάμ’	μήπως, ή μη	ya/yā + μη
δύ’ς	δύο
εγένουμ’νε	έγινα
εγκαλόπο	αγκαλιά, αγκαλίτσα
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
εντάμαν	μαζί
έπαρ’	(προστ.) πάρε
ερρώστεσεν	αρρώστησε
έρχουμαι	έρχομαι
εσέβα	μπήκα
θάμαν	θαύμα
ληγάρι͜α	γρήγορα
μενεί	ειδοποιεί, στέλνει μήνυμα, πληροφορεί, παραγγέλνει	μηνύω
παίρτς	παίρνεις
παίρω	παίρνω
παλαλούμαι	τρελαίνομαι
ποίσον	(προστ.) κάνε, φτιάξε	ποιέω, ποιῶ
σίτι͜α	καθώς, ενώ	σόταν<εις όταν
σκοτούμαι	σκοτώνομαι
τοι	τους/τις
ψ̌όπο	ψυχούλα