Βιώματα 2

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Κουρτίδης, Μπάμπης Κεμανετζίδης

Ποίον ποτάμ’ εθολώσεν
κι αποπίσ’ ’κ’ εκατέντσεν;
Ποίον κορτσόπον έμορφον
παλληκάρι͜α ’κ’ εκλαίντσεν;

Εμέν και το μικρόν τ’ αρνί μ’
έναν ποτάμ’ χωρίζ’ μας
Τα κρίματα μουν είν’ πολλά,
κοινωνία ’κι ρούζ’ μας

Ποτάμ’, θα καταρούμαι σε
να ’ίνεσαι ορμόπον
Να σ̌κίζω και δι͜αβαίνω σε
και πάω με τ’ αρνόπο μ’

Κρύα νερά του παρχαρί’,
πού τρέχ̌ετεν και πάτεν;
Τ’ αρνόπο μ’ ακαικά αναμέν’
επάρ’τε ατο κι ελάτεν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ακαικά	εκεί κοντά
αναμέν’	περιμένει
αποπίσ’	από πίσω
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
δι͜αβαίνω	(για τόπο) περνώ, διασχίζω, (για χρόνο) περνώ	διαβαίνω
είν’	(για πληθ.) είναι
εκατέντσεν	καθάρισε, ξεπλύθηκε/ξέπλυνε, ξεθόλωσε/ξεθολώθηκε	κατανίζω
εκλαίντσεν	στενοχώρησε, έκανε κπ να κλάψει
έμορφον	όμορφο
επάρ’τε	πάρτε
’ίνεσαι	γίνεσαι
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καταρούμαι	καταριέμαι
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κορτσόπον	κοριτσάκι
μουν	μας
ορμόπον	μικρό ρυάκι/μικρή ρεματιά
παρχαρί’	θερινού βοσκότοπου (παρχαριού)
πάτεν	(προστ.) πηγαίνετε, πάτε
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
ποτάμ’	ποτάμι
ρούζ’	πέφτει, ρίχνει, μτφ. αναλογεί
χωρίζ’	χωρίζει, ξεχωρίζει, ξεδιαλέγει