Προβολή Τραγουδιού

Να έμ’ πουλίν κι επέτανα

Καλλιτέχνες: Βασίλης Τοπαλίδης, Γιάννης Τσανασίδης

Να έμ’ πουλίν κι επέτανα
κι επέγ’να σο χωρίο μ’
Ας σα πεγαδομμάτοπα 
νερόν έπινα κρύον

Ποτάμ’, θα καταρούμαι σε
να ’ίνεσαι ορμόπον 
Να σ̌κίζω και δι͜αβαίνω σε
και πάω με τ’ αρνόπο μ’

Χωρίς αέραν το πουλίν,
χωρίς νερόν τ’ οψάριν
Χωρίς εγάπ’ ’κι ’ίνεται 
κανένα παλληκάρι

Είνας πέρδικα πορπατεί 
σ’ όλιον την ποταμέαν
Νασάν που πάει ευρήκ’ α̤τεν
την νύχταν σην φωλέαν

Ποτάμι͜α όντες χολι͜άσκουστουν
λιθάρι͜α κουβαλείτε
Τα γούμι͜α σύρετε σο γιάν’,
τα τέρτι͜α μ’ κ’ επορείτε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
γιάν’	πλάι, πλευρά	yan
γούμι͜α	άμμος	kum
δι͜αβαίνω	(για τόπο) περνώ, διασχίζω, (για χρόνο) περνώ	διαβαίνω
εγάπ’	αγάπη
είνας	ένας/μία
έμ’	ήμουν
επέγ’να	πήγαινα
επέτανα	πετούσα
ευρήκ’	βρίσκω/ει
’ίνεσαι	γίνεσαι
’ίνεται	γίνεται
καταρούμαι	καταριέμαι
’κι	δεν	ουκί<οὐχί
λιθάρι͜α	λιθάρια, πέτρες
νασάν	χαρά σε
όντες	όταν
ορμόπον	μικρό ρυάκι/μικρή ρεματιά
οψάριν	ψάρι
ποταμέαν	παραποτάμιος τόπος
τέρτι͜α	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
φωλέαν	φωλιά
χολι͜άσκουστουν	θυμώνετε, αγανακτείτε