Αρνόπο μ’, ματοζίνιχον

Αρνόπο μ’, ματοζίνιχον
καρφίτσωσον απάν’ ι-σ’
Πολλά έμορφος ’ίνεσαι
με τ’ άσπρον το φιστάνι σ’

Έλα, έπαρ’ τα δα̤κρόπα μ’,
γόμωσον το λαήνι σ’
Σο νου σ’ να έρχουμαι, αρνί μ’,
όντες διψάς και πίνεις [ψ̌η μ’]

Σ’ ομμάτι͜α σ’ ο παράδεισον,
σην ψ̌η σ’ αγγέλ’ χορεύ’νε
Πουλόπο μ’, τ’ ομματόπα μου
εσέναν αραεύ’νε [ψ̌η μ’]

Έλα, πουλί μ’, κι ας έργεσες¹
μόνον ντ’ έρθες, κανείται
Για τ’ εσέν η υπομονή μ’
καμίαν ’κι τελείται [ψ̌η μ’]