Προβολή Τραγουδιού
Ο γέρον κι η γραία |
Παραδοσιακά με την Βέφα ΜιχαηλίδουΣτιχουργοί: Πέτρος Χαραλαμπίδης
Συνθέτες: Πέτρος Χαραλαμπίδης
Καλλιτέχνες: Βέφα Μιχαηλίδου, Παναγιώτης Ασλανίδης
Ο γέρον κι η γραία πορπατούν βαρέα Έρθανε σο τέλος τη ζωής Ο γέρον ερρούξεν, η γραία -ν- εκούξεν «Δος με το χ̌ερόπο σ’, λελεύω την ψ̌η σ’!» Εκάτσαν κι αναπάουν και -ν- ορωματι͜άουν ση ζωήν ατουν ντ’ επέρασαν Τα χρόνι͜α μουν πάνε κι εμείς έσπρυναμε Εζαρώσαμ’ και -ν- εγέρασαμ’ Αέτσ’ έν’ ο κόσμον, ’κ’ είμες εμείς μόνον, όσα γεννίουν θ’ αποθάν’νε Μόνον τα ραχ̌ία, ατά ’κ’ έχ’νε ψ̌ήα και χρόνι͜α, ζαμάνι͜α απομέν’νε
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αέτσ’ | έτσι | ||
| αναπάουν | αναπαύονται, ξεκουράζονται | ||
| αποθάν’νε | πεθαίνουν | ||
| απομέν’νε | απομένουν | ||
| ατά | αυτά | ||
| ατουν | τους | ||
| βαρέα | βαριά, συχνά, πολύ | ||
| γεννίουν | γεννιούνται | ||
| γραία | γριά | ||
| δος | δώσε | ||
| εγέρασαμ’ | γεράσαμε | ||
| είμες | είμαστε | ||
| εκάτσαν | κάθισαν | ||
| εκούξεν | φώναξε, λάλησε, κάλεσε κπ ονομαστικά | ||
| έν’ | είναι | ||
| έρθανε | ήρθαν | ||
| ερρούξεν | έπεσε | ||
| έχ’νε | έχουνε | ||
| ζαμάνι͜α | χρόνια | zaman/zamān | |
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| λελεύω | χαίρομαι | ||
| μουν | μας | ||
| ορωματι͜άουν | ονειρεύονται | ||
| όσα | όσες φορές | ||
| πορπατούν | περπατούν | ||
| ραχ̌ία | ράχες, βουνά | ||
| χ̌ερόπο | χεράκι | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
