Πουλόπο μ’, την εγάπ’ τ’ εσόν

Προβολή Τραγουδιού

Παραδοσιακά με την Βέφα Μιχαηλίδου

Στιχουργοί: Αικατερίνη Παπαδοπούλου

Συνθέτες: Γιούρας Κοσμίδης

Καλλιτέχνες: Βέφα Μιχαηλίδου, Παναγιώτης Ασλανίδης

Πουλόπο μ’, την εγάπ’ τ’ εσόν
σην τερεζήν θα θέκω
Άμον κερόπον λύουμαι
όθεν πάω και στέκω

Τ’ έναν το χ̌έρι μ’ σο γολτούκ’
και τ’ άλλον σην καρδία μ’
Εγώ μίαν εγάπεσα,
’κι θέλω αλλομίαν

Εγώ για τ’ εσέν ’ίνουμαι
χαλί για να πατείς με
Εγκάλι͜α μ’ πάντα ανοιχτόν
κι εσύ μακρά κρατείς με

Σο χ̌έρι μ’ πάντα το τεζπίχ’
γυροκλώθ’ α’ με τ’ ώρας
Έλα, πουλόπο μ’, μετ’ εμέν,
μ’ ακούς λόγια τη χώρας

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
α’	(ατό) αυτό, το
αλλομίαν	άλλη μια φορά
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
γολτούκ’	μασχάλη, άκρια/απόμερος τόπος	koltuk
γυροκλώθ’	γυρίζω/ει, στρέφω/ει, αντιστρέφω/ει, κλωθογυρίζω/ει, στριφογυρίζω/ει
εγάπ’	αγάπη
εγάπεσα	αγάπησα
εγκάλι͜α	αγκαλιά
εσόν	δικός/ή/ό σου
θέκω	θέτω, τοποθετώ, βάζω
’ίνουμαι	γίνομαι
κερόπον	κεράκι
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λύουμαι	λιώνω
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
μίαν	μια φορά
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
πουλόπο	πουλάκι
τεζπίχ’	κομπολόι	tesbih/tasbīḥ
τερεζήν	ζυγαριά	terazi/tarāzū<tarāzūk
χώρας	ξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς
ώρας	ώρες