Κορτσόπον ασπροκόκκινον

Κορτσόπον ασπροκόκκινον,
γουρπάν’ σην εμορφία σ’
Είδα σε κι εθαμάγα εγώ,
διπλά κρούει η καρδία μ’

’Σέναν Θεόν εδέκε σε
όλια τα εμορφίας
Άμον τα κάλλι͜α σ’ τ’ έμορφα
να έν’ και η καρδία σ’

Θα ογρασ̌εύω παίρω σε,
θα ’φτάγω σε το ταίρι μ’
Τη νύχταν φως ’κι θα θέλω,
θ’ έχω το φωταχτέρι μ’

Τ’ ομμάτι͜α τ’ς αμυγδαλωτά,
τ’ οφρυδόπα τ’ς γαϊτάνι͜α
Τα χ̌είλια σ’ δύο βούκας, ψ̌η μ’,
παραδείσ’ ανοιγάρι͜α