Ευκλείδης

Πρωτοπαλληκάρ’ έχασεν
ατέ η Νέα Σάντα
Και μοιρολογούν’ και κλαίγν’ ατόν,
αραεύν’ ατόν πάντα
Ε! μαύρε καπετάνε!

Σκοτία πίσσα έτονε,
ο καιρόν λιβωμένος
Αφκά σο κάρον εκείτον
Ευκλείδης ματωμένος
Ε! μαύρε καπετάνε!
Αφκά σο κάρον εκείτον
Ευκλείδης σκοτωμένος
Ε! μαύρον παλληκάρι!

Ευκλείδη μ’, τα παλληκάρι͜α σ’
εσέναν αραεύ’νε
Άμον ντ’ ακούγνε τ’ όνομα σ’
κάθουνταν κα’ και κλαίγ’νε
Ε! μαύρε καπετάνε!/Ε! μαύρον παλληκάρι!

Που είσαι και ’κι φαίνεσαι;
Ε! καπετάν’ Ευκλείδη!
Και κλαίγν’ εσέν τα παλληκάρι͜α σ’,
οι συγγενείς κι οι φίλοι
Ε! μαύρον παλληκάρι!