Επιτραπέζιο

Προβολή Τραγουδιού

[Και -ν-] Άμον τα μήλα σο κλαδίν
τα κόλφι͜α ’θε λαΐσκουν
κι όντες σπιχταγκαλιάσ̌κεται
πώς ’κι φοάται γλύσκουν;

[Και -ν-] Αφκά στο σπαρελόπο σου
ντό είναι τα πουλόπα;
Ατά -ν- επαρεπείνασαν
και θέλ’νε θρυμμουλόπα

[Και -ν-] Αποκουμπία το σπαρέλ’ -τ- σ’
ας φαίνεται -ν- η ψ̌ήκα σ’
Θα κλίσ̌κεται κα’ και φιλεί
ο καρίπ’ς ο Γιωρίκας

[Και -ν-] Άσπρα τσ̌ιτσ̌έκια ’κχ̌ύουνταν
ας σην πορπατησία σ’
Να έμ’ τη σπαρελί’ σ’ τ’ αστάρ’
κι εκείμ’ απέσ’ σα ψ̌ήα σ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απέσ’	μέσα
αποκουμπία	(προστ.) ξεκούμπωσε
αστάρ’	φόδρα, υπόστρωμα	astar/āster
ατά	αυτά
αφκά	κάτω
γλύσκουν	συνθλίβονται, λιώνουν
εκείμ’	κειτόμουν, ξάπλωνα
έμ’	ήμουν
επαρεπείνασαν	παραπείνασαν
’θε	του/της
θέλ’νε	θέλουν
θρυμμουλόπα	ψιχουλάκια
κα’	κάτω
καρίπ’ς	ξένος, μοναχικός, φτωχός, ανήμπορος / (αιτ. πληθ.) ξένους, μοναχικούς, φτωχούς, ανήμπορους	garip/ġarīb
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλίσ̌κεται	σκύβει, κλίνει
κόλφι͜α	η αγκαλιά, ο κόλπος, το μέρος του σώματος ανάμεσα στους βραχίονες και το στήθος, το στήθος της γυναίκας
’κχ̌ύουνταν	εκχύνονται, χύνονται, εκρέουν	εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
λαΐσκουν	κουνιούνται πέρα-δώθε
όντες	όταν
πορπατησία	περπατησιά, περπάτημα
πουλόπα	πουλάκια
σπαρέλ’	μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους	spalliera
σπαρελί’	σπαρελιού (βλ.σπαρέλιν)	spalliera
σπαρελόπο	μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους	spalliera
σπιχταγκαλιάσ̌κεται	σφιχταγκαλιάζει
τσ̌ιτσ̌έκια	λουλούδια	çiçek
φοάται	φοβάται
ψ̌ήα	ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα
ψ̌ήκα	ψυχούλα