Προβολή Τραγουδιού

Αΐκον έν’, αΐκον έν’

Καλλιτέχνες: Μάντης Σαββίδης, Σταύρος Σαββίδης

Ση μαχαλάς ι-σ’ τη στράταν,
πουλόπο μ’, πάντα στέκω
Έβγα οξωκά, μικρόν αρνί μ’,
εσέναν ας ελέπω

Αΐκον έν’, αΐκον έν’,
αΐκον έν’ νυφόπον
Ση κρεβατί’ σ’ το γιάν’ καικά
ποίσον με ολίγον τόπον

Άνοιξον, γιαβρί μ’, την πόρτα σ’
το διπλοκλειδωμένον
Έναν βράδον για μόνασον
εμέναν τον καημένον

Αΐκον έν’, αΐκον έν’
τη κορίτσ’ η λαλία
Ας σο κιφάλ’ν ατ’ς το λετσ̌έκ’
επέρα -ν- εσπογγίγα

Όντες έρχουμαι σην πόρτα σ’,
εγώ σο παραθύρι σ’,
πουλί μ’, να μη νοΐζ’ ατο
η μάνα σ’ και ο κύρ’ ι-σ’

Αΐκον έν’, αΐκον έν’,
αΐκον έν’ νυφόπον
Ση κρεβατί’ σ’ το γιάν’ καικά
ποίσον με ολίγον τόπον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αΐκον	τέτοιο/α
άνοιξον	άνοιξε (προστ.)
βράδον	βράδυ
γιαβρί	μωρό, μικρό, παιδί	yavru
γιάν’	πλάι, πλευρά	yan
έβγα	βγες (προστ.)
ελέπω	βλέπω
έν’	είναι
επέρα	πήρα
έρχουμαι	έρχομαι
εσπογγίγα	σκουπίστηκα
καικά	προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά
κιφάλ’ν	κεφάλι
κύρ’	πατέρα
λαλία	λαλιά, φωνή
λετσ̌έκ’	μαντίλι τετράγωνο που το δίπλωναν στη μέση και το φορούσαν οι γυναίκες στο κεφάλι
μαχαλάς	γειτονιάς	mahalle/maḥalle
μόνασον	φιλοξένησε για διανυκτέρευση (προστ.)
νοΐζ’	αντιλαμβάνομαι/εται, καταλαβαίνω/ει, αισθάνομαι/εται
όντες	όταν
ποίσον	κάνε, φτιάξε (προστ.)	ποιέω, ποιῶ
πουλόπο	πουλάκι