Έφυγα ας σ’ οσπιτόπο μ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Κυριάκος Κωστούλας, Κωστίκας Τσακαλίδης

Έφυγα -ν- ας σ’ οσπιτόπο μ’
κι ας σοι συγγενούς καικά [αχ!]
και κανείς ’κι βοηθά με
να λαρώνω τη γερὰ μ’  [αχ!]

Ντο εδέβανε τα χρόνι͜α
έτανε πολλά πικρά [αχ!]
κι όνταν εθυμούμαι κλαίω
γιατί είμαι σα μάκρα [αχ!]

’Κ’ επορώ ν’ ανασπάλλω
τον τόπον τ’ εγεννέθα, [αχ!]
τη μανίτσα μ’ και τον κύρη μ’
και τ’ οσπίτ’ τ’ ετράνυνα [αχ!]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανασπάλλω	ξεχνώ
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
γερὰ	πληγή, τραύμα	yara
εγεννέθα	γεννήθηκα
εδέβανε	(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν (για χρόνο) πέρασαν	διαβαίνω
εθυμούμαι	θυμάμαι
επορώ	μπορώ
έτανε	ήταν
ετράνυνα	μεγάλωσα
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καικά	προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λαρώνω	γιατρεύω, θεραπεύω
όνταν	όταν
οσπίτ’	σπίτι	hospitium<hospes
οσπιτόπο	σπιτάκι	hospitium<hospes + -όπον
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
σοι	στους/στις, τους/τις
συγγενούς	συγγενείς