Γιατί κλαινί͜εις τ’ ομματόπα μ’;

Για τέρεν τ’ ομματόπα μου
και θα ’γροικάς ντο λέγ’νε
Έναν ισ̌μάρ’ και -ν- ασ’ εσά
ατά πώς αναμέν’νε;

Η κάμαρη σ’ πολλά μικρόν
απέσ’ κρεβάτ’ ’κι κείται
και σο ποδάρ’, τσούνας κουτάβ’,
η νύχταν ’κι τελείται

Οψέ επήγα σο γιατρόν
σην καρδία μ’ κάτ’ έχω
Ατός εκλώστεν είπε με
«σεβτάς φάρμακον ’κ’ έχω!»

Γιατί κλαινί͜εις τ’ ομματόπα μ’,
γιατί καί͜εις την καρδία μ’;
Κανείται ντ’ εβασάντσες με,
έσπρυνες τα μαλλία μ’