Το δικέφαλον πουλίν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Κοπαλάς, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Σην ανατολήν κοιμάται 
το δικέφαλον πουλίν
Σα ραχ̌ία η φωλέα τ’,
σα φτερά τ’ αφκά σπαθίν

Πότε θα γνεφίζ’ και σ’κούται
και τον ήλεν θα κλειδών’
και να ζαπλαεύ’ ντ’ εχάσεν
τον Τραντέλλενα να σ’κών’;

Σα φτερά τ’ απάν’ γραμμένα
όλα όσα εδέβασεν
Το κορμίν ατ’ κι η καρδία τ’
ακόμαν ’κ’ εγέρασεν

Πότε θα γνεφίζ’ και σ’κούται
και τον ήλεν θα κλειδών’
και να ζαπλαεύ’ ντ’ εχάσεν
τον Τραντέλλενα να σ’κών’;

Όσα κι αν εδέβαν χρόνι͜α
κι αν εδέβεν ο καιρόν
Τη γεράν ντο έχ̌’ απέσ’ ατ’
με το αίμαν θα λαρών’

Πότε θα γνεφίζ’ και σ’κούται
και τον ήλεν θα κλειδών’
και να ζαπλαεύ’ ντ’ εχάσεν
τον Τραντέλλενα να σ’κών’;

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απάν’	πάνω
απέσ’	μέσα
αφκά	κάτω
γεράν	πληγή, τραύμα	yara
γνεφίζ’	(αμετάβ.) ξυπνάω/ει, (μεταβατ.) αφυπνίζω/ει
εγέρασεν	γέρασε
εδέβαν	(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν, (για χρόνο) πέρασαν	διαβαίνω
εδέβασεν	(για τόπο) πέρασε, διέσχισε, (για χρόνο) πέρασε	διαβαίνω
εδέβεν	πήγε, διάβηκε, διέσχισε, ξεπέρασε	διαβαίνω
έχ̌’	έχει
εχάσεν	έχασε, έδιωξε, πέταξε
ζαπλαεύ’	καταλαμβάνει, έχει υπό τον έλεγχο	zapt etmek
ήλεν	ήλιος/ήλιο
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
λαρών’	γιατρεύει, θεραπεύει
όσα	όσες φορές
ραχ̌ία	ράχες, βουνά
σ’κούται	σηκώνεται
σ’κών’	σηκώνω/ει
φωλέα	φωλιά