Ο Πόντον έν’ ανάσπαλτος

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Μιχάλης Καλιοντζίδης, Χρήστος Καλιοντζίδης

Ο Πόντον έν’ ανάσπαλτος,
τ’ εμόν έν’ η πατρίδα
Όλον τον κόσμον εγύρτσα,
την εμορφάδα σ’ ’κ’ είδα

Μαναστήρι͜α και εκκλησιάς
σα ψηλά τα ραχ̌ία
Προσ̌κυνητάδες ’κ’ είναι εκεί
σύρετε μαναχ̌ίαν

Α’έρ’ ι-μ’, ποδεδίζω σε,
Σουμελά Παναΐα,
Αγιάννε Βαζελώνα μου,
δώστεν παρηγορίαν

Τραγωδούμε και λέγουμε
τ’ εσόν την ιστορίαν
Του Πόντου ο πολιτισμόν
’κι θα χάται καμίαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
Α’έρ’	Αη-Γιώργη
ανάσπαλτος	αλησμόνητος, αξέχαστος
εγύρτσα	γύρισα
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
εμορφάδα	ομορφιά
έν’	είναι
εσόν	δικός/ή/ό σου
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καμίαν	ποτέ
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μαναστήρι͜α	μοναστήρια
μαναχ̌ίαν	μοναξιά
παρηγορίαν	παρηγοριά
ποδεδίζω	(ενεργ. και μέση) χαίρομαι, απολαμβάνω, προσκυνώ	από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ)
ποδεδίζω σε	να σε χαρώ	από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ)
ραχ̌ία	ράχες, βουνά
τραγωδούμε	τραγουδάμε
χάται	χάνεται