Μα το τσιγάρον ντο κρατώ

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Τσανασίδης, Γιάννης Χαραλαμπίδης

Μα το τσιγάρον ντο κρατώ,
μα τον καπνόν ντο πίνω
και μα την καπνοσάκουλα μ’,
εγώ εσέν ’κι αφήνω

Ν’ αηλί εμέν ντο έπαθα
κι άλλα πρέπ’ να παθάνω
Το ταπιέτ’ τ’ς απ’ εμπροστά
έπρεπε να μαθάνω

Θεέ μ’, μ’ αστράφτς και μη βροντάς,
κατασπάντς τα λιθάρι͜α
Τ’ εμά τα δάκρυ͜α και τσ’ εγάπ’ς
ποτίζ’νε τα χορτάρι͜α

Εχ̌ι͜όντσεν σα ψηλά ραχ̌ι͜ά,
κατήβα σο χωρίον
Κανείται αρ’ όσον έπες
το νερόπον το κρύον
Κανείται κι όσον ντο έπες
το νερόπον το κρύον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
εγάπ’ς	αγάπης
εμά	δικά μου
εμπροστά	μπροστά, πρωτύτερα
έπες	ήπιες
εχ̌ι͜όντσεν	χιόνισε
κανείται	φτάνει, είναι αρκετό
κατασπάντς	κατασπάζεις
κατήβα	(προστ.) κατέβα
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λιθάρι͜α	λιθάρια, πέτρες
μαθάνω	μαθαίνω
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
νερόπον	νεράκι
παθάνω	παθαίνω
ποτίζ’νε	ποτίζουν, δίνουν σε κπ να πιει
ραχ̌ι͜ά	ράχες, βουνά
ταπιέτ’	συνήθεια, χαρακτηριστικό, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου	tabiat/ṭabīʿat
τσ’	(ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός;