Προβολή Τραγουδιού

Μα το τσιγάρον ντο κρατώ

Καλλιτέχνες: Γιάννης Τσανασίδης, Γιάννης Χαραλαμπίδης

Μα το τσιγάρον ντο κρατώ,
μα τον καπνόν ντο πίνω
και μα την καπνοσάκουλα μ’,
εγώ εσέν ’κι αφήνω

Ν’ αηλί εμέν ντο έπαθα
κι άλλα πρέπ’ να παθάνω
Το ταπιέτ’ τ’ς απ’ εμπροστά
έπρεπε να μαθάνω

Θεέ μ’, μ’ αστράφτς και μη βροντάς,
κατασπάντς τα λιθάρι͜α
Τ’ εμά τα δάκρυ͜α και τσ’ εγάπ’ς
ποτίζ’νε τα χορτάρι͜α

Εχ̌ι͜όντσεν σα ψηλά ραχ̌ι͜ά,
κατήβα σο χωρίον
Κανείται αρ’ όσον έπες
το νερόπον το κρύον
Κανείται κι όσον ντο έπες
το νερόπον το κρύον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
εγάπ’ς	αγάπης
εμά	δικά μου
εμπροστά	μπροστά, πρωτύτερα
έπες	ήπιες
εχ̌ι͜όντσεν	χιόνισε
κανείται	φτάνει, είναι αρκετό
κατασπάντς	κατασπάζεις
κατήβα	κατέβα (προστ.)
’κι	δεν	ουκί<οὐχί
λιθάρι͜α	λιθάρια, πέτρες
μαθάνω	μαθαίνω
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
νερόπον	νεράκι
παθάνω	παθαίνω
ραχ̌ι͜ά	ράχες, βουνά
ταπιέτ’	συνήθεια, χαρακτηριστικό, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου	tabiat/ṭabīʿat
τσ’	(ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός;