Προβολή Τραγουδιού

Λουκά καϊτέ

Καλλιτέχνες: Γεώργιος Βέργος, Γιάννης Χαραλαμπίδης

Σο Σπανόν¹ θα σκαρίζ’ ατα
και σο Κοτρόν¹ θα μένω
Κι ατού σο παλιοκάλυβον
τη μάνα μ’ θ’ αναμένω

Παρχάρ’ ας έ͜εις τα μάραντα σ’,
ας έ͜εις τα μανουσ̌άκια σ’
Ας έ͜εις τα κρύα τα νερά σ’
και τ’ άσπρα τα τσ̌ιτσ̌άκια σ’

Πού έσ’, αρνί μ’/πουλί μ’, πού έσ’, γιαβρί μ’,
κι έρθες με την σκοτίαν;
Ετυρά̤νντσες τη μανίκα σ’
κι όλιον τη γειτονίαν

Σου παρχαρί’ τα τσ̌ιμένια
να έμ’νε έναν οξέαν
Θ’ έπλωνα τα κλαδόπα μου,
γιαβρί μ’, σ’ εσέν μερέαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ατα	αυτά
ατού	εκεί
γιαβρί	μωρό, μικρό, παιδί	yavru
έ͜εις	έχεις
έμ’νε	ήμουν
έπλωνα	άπλωνα, έτεινα
έρθες	ήρθες
έσ’	ήσουν
ετυρά̤νντσες	τυράννησες, ταλαιπώρησες
κλαδόπα	κλαδάκια
μανουσ̌άκια	μενεξέδες/βιολέτες	մանուշակ (manušak)<manafšak
μερέαν	μεριά
οξέαν	οξιά
παρχάρ’	ορεινός τόπος θερινής βοσκής
παρχαρί’	παρχαριού
σκαρίζ’	ξυπνώ το κοπάδι για να βοσκίσει	σκαίρω=πηδώ, σκιρτώ, χορεύω (σκάρος στην ποιμενική ζωή είναι η έναρξη της βοσκής άλλοτε τις πρώτες πρωινές ώρες, άλλοτε τα μεσάνυχτα και άλλοτε μετά το μεσημέρι)
σκοτίαν	σκοτάδι
τσ̌ιμένια	γρασίδια, χλοερές εκτάσεις	çimen
τσ̌ιτσ̌άκια	λουλούδια	çiçek

Σημειώσεις

¹ Τοπωνύμια στο παρχάρι του χωριού Άγιος Δημήτριος Κοζάνης (Τοπτσιλάρ’)