Τριάντα χρόνια νηστικός, σεράντα διψασμένος

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Κουρτίδης, Κώστας Σιαμίδης

Τριάντα χρόνια νηστικός,
σεράντα διψασμένος
Όντες ακούω τ’ όνεμα σ’,
ας σ’ όλια χορτασμένος

Η εγάπη σ’ έντον τσ̌ουβαλτούζ’
και σίδερον ξαμμένον
Ν’ αηλί εκείν’ το καρδόπον
όθεν έν’ καρφωμένον

Αέτσ’ εθέλ’να κι έπαθα,
αέτσ’ θέλω να είμαι
Με τον φέγγον να λάσκουμαι,
με τον ήλιον να κείμαι

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αέτσ’	έτσι
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
ας σ’	(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
εγάπη	αγάπη
εθέλ’να	ήθελα
εκείν’	εκείνοι
έν’	είναι
έντον	έγινε
καρδόπον	καρδούλα
κείμαι	κείτομαι, ξαπλώνω
λάσκουμαι	περιφέρομαι, τριγυρίζω, περιπλανώμαι	ἀλάομαι/ηλάσκω
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
ξαμμένον	πυρωμένο
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
όλια	όλα
όνεμα	όνομα
όντες	όταν
σεράντα	σαράντα
τσ̌ουβαλτούζ’	σακοράφα	çuvaldız
φέγγον	φεγγάρι