Ανάθεμά ’τον π’ έλεεν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Βασίλειος Σωτηριάδης, Γιάννης Τσανασίδης

Ανάθεμά ’τον π’ έλεεν
η ξενιτει͜ά καλόν έν’
Τη ξενιτείας το νερόν
πικρόν, φαρμακερόν έν’

Τη ξενιτείας το παπόρ’
ατό -ν- αναθεμά ’το
Και το μικρόν τ’ αρνί μ’ απέσ’
να εκλώσκουτον και να έρ’τον

Έμορφον είσαι, έμορφον,
τιδέν ’κ’ έχω να λέω
Εγώ πα παλληκάρ’ είμαι,
το καρδόπο σ’ θα καίω

Τ’ έμορφα τ’ ομματόπα σο(υ)
ελέπ’ ατα πώς παίζ’νε
Εγώ να ποδεδίζ’ ατα
ατά όντας κονεύ’νε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απέσ’	μέσα
ατά	αυτά
ατα	αυτά
εκλώσκουτον	γυρνούσε
έλεεν	έλεγε
ελέπ’	βλέπει/βλέπω
έμορφα	όμορφα
έμορφον	όμορφο
έν’	είναι
έρ’τον	ερχόταν
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καρδόπο	καρδούλα
κονεύ’νε	εγκαθίστανται, φωλιάζουν, προσγειώνονται (επί πτηνών)	konmak
ομματόπα	ματάκια
όντας	όταν
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
παπόρ’	βαπόρι, καράβι	vapore
ποδεδίζ’	(ενεργ. και μέση) χαίρομαι/εσαι, απολαμβάνω/ει, προσκυνώ/άει	από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ)
τιδέν	τίποτα
’το	αυτό, το (προσωπική αντωνυμία)
’τον	αυτόν