Η σεβντά σ’ ασπροτσίτσεκον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Καμπάς, Γιώργος Χριστοφορίδης, Νάκης Πολυχρονίδης

Να έμ’νε έναν παρχαροπούλ’
σα κάσ̌ι͜α ντο κονεύει
Να έλεπα πώς αγράνεμον
την τσάμι͜α σ’ οξ̌αεύει

Εγάπη σ’ άγρι͜ον μανουσ̌άκ’
σ’ ασίμωτα τα κάσ̌ι͜α 
Θ’ απλώνω και θα κόφτ’ ατο
με τ’ άνεμου την ράχ̌ι͜αν

Η σεβντά σ’ ασπροτσ̌ίτσ̌εκον
εφλούγκ’σεν σην καρδία μ’
Ας πάει σ̌υρίζ’ αγράνεμον
’κι αχπάεται καμίαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγράνεμον	άγριος άνεμος
ασίμωτα	απλησίαστα
ασπροτσ̌ίτσ̌εκον	ασπρολούλουδο	άσπρο+çiçek
αχπάεται	ξεριζώνεται, ξεκολλιέται, αποκολλάται βιαίως	ἐκσπάω
εγάπη	αγάπη
έλεπα	έβλεπα
έμ’νε	ήμουν
εφλούγκ’σεν	άνθισε
καμίαν	ποτέ
κάσ̌ι͜α	απότομοι βράχοι, γκρεμοί	kaş
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κονεύει	εγκαθίσταται, φωλιάζει, προσγειώνεται	konmak
κόφτ’	κόβει
μανουσ̌άκ’	μενεξές/βιολέτα	մանուշակ (manušak)<manafšak
οξ̌αεύει	χαϊδεύει	okşamak
παρχαροπούλ’	πουλί του παρχαριού (ορεινός τόπος θερινής βοσκής)
ράχ̌ι͜αν	ράχη, πλάτη
σεβντά	αγάπη, έρωτας	sevda/sevdā
σ̌υρίζ’	σφυρίζω/ει	σῦριγξ
τσάμι͜α	πλεξούδα