Προβολή Τραγουδιού 
| Ερρώστεσα σην ξενιτει͜άν | 
 Ποίον έν’ η πατρίδα μ’;
Ποίον έν’ η πατρίδα μ’;Στιχουργοί: Χρήστος Παρχαρίδης
Συνθέτες: Ευστάθιος Παρχαρίδης
Καλλιτέχνες: Χαράλαμπος Παρχαρίδης, Χρήστος Παρχαρίδης
Ερρώστεσα σην ξενιτει͜άν, κανείς ’κ’ έν’ να τερεί με Σιγά - σιγά άμον κερίν λύουμαι και τελείμαι Ξενιτεία, ασ’χώρετον ’αμώ τ’ εσόν τον νόμον Θα κλώσκουμαι οπίσ’, ’κ’ εγροικώ, εσ̌άσ̌εψα τον δρόμον
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση | 
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ’αμώ | (επιφ.) εκδήλωση έκπληξης, θαυμασμού ή δυσφορίας, βρε! σε καλό σου! | γαμώ | |
| ασ’χώρετον | ασυγχώρητο | ||
| εγροικώ | καταλαβαίνω | ||
| έν’ | είναι | ||
| ερρώστεσα | αρρώστησα | ||
| εσ̌άσ̌εψα | σάστισα, τα έχασα | şaşmak | |
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλώσκουμαι | γυρίζω, επιστρέφω | ||
| λύουμαι | λιώνω | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| τελείμαι | (αμτβ.) τελειώνω, εξαντλούμαι, μτφ. πεθαίνω | ||
| τερεί | κοιτάει | 
