Μοιρολόι

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Αμαραντίδης, Στάθης Νικολαΐδης

[Ωχ!] Κι όντας έρχ̌εσαι, μανίτσα μ’,
σ’ εμόν το ταφίν
Το καντήλι μ’ άψον, μάνα μ’,
να λαφρύν’ η ψ̌η μ’

[Αχ!] Για τ’ εμέν ’κι θέλω, μάνα μ’,
καν’νάν να κλαινί͜εις
Τ’ αδέλφι͜α μ’ και τον πατέρα μ’
να μη τυραννί͜εις

Μαύρον έτονε η τύχη μ’,
μαύρον και πικρόν
Νέος να φεύω ας σον κόσμον
έτονε γραφτόν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άψον	άναψε (προστ.)
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έτονε	ήταν
καν’νάν	κανέναν
’κι	δεν	ουκί<οὐχί
κλαινί͜εις	κάνεις κάποιον να κλάψει, στενοχωρείς
λαφρύν’	ελαφρύνει
όντας	όταν
ταφίν	τάφος
τυραννί͜εις	τυραννάς, ταλαιπωρείς
φεύω	φεύγω
ψ̌η	ψυχή