Κωστίκα μ’, ’κι πιστεύ’ ατο

Προβολή Τραγουδιού

Κωστίκα μ’, ’κι πιστεύ’ ατο
το θάνατο σ’ ακόμαν
Άμον εσέν κεμεντζ̌ετζ̌ήν
πώς έφαεν το χώμαν;

Που λέει αέτσ’ έν’ η ζωή,
ο κόσμος έν’ αΐκον,
ας ορωτά πόσον πονεί
τ’ ορφανόν ο πιτίκον

Κανείς να μη κατηγορά
τα ορφανά ντ’ εφέκα
Για τ’ ατά εγώ ερρώστεσα,
για τ’ ατά ψ̌ην εδέκα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αέτσ’	έτσι
αΐκον	τέτοιο/α
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ατά	αυτά
εδέκα	έδωσα
έν’	είναι
ερρώστεσα	αρρώστησα
έφαεν	έφαγε
εφέκα	άφησα
κεμεντζ̌ετζ̌ήν	λυράρη	kemençeci
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
ορωτά	ρωτάει
πιτίκον	μικρούλι	πιθ. εκ του τουρκ. bit=ψείρα
ψ̌ην	ψυχή