Το καρδόπο μ’ εμαρέθεν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αντώνης Πηλαλίδης, Γιάννης Τσανασίδης

Το καρδόπο μ’ εμαρέθεν
κι εγέντονε κομμάτι͜α
Πάντα με τ’ «αχ» και με το «βαχ»
και τα δάκρυ͜α σ’ ομμάτι͜α μ’
 
Αέτσ’ έν’, πουλί μ’, αέτσ’ έν’,
αέτσ’ άμον ντο λέω!
Την ώραν ντο ’κ’ ελέπω σε
κάθουμαι κα’/μοιρολογώ και κλαίω
 
Σην ξενιτει͜άν ο άνθρωπον
γυρίζ’ χωρίς φωλέαν
’Κ’ ιεύ’ α̤τον να πορπατεί
καμίαν με παρέαν
 
Αέτσ’ έν’, ρίζα μ’, αέτσ’ έν’
αέτσ’ άμον ντο λέω!
Την ώραν ντο ’κ’ ελέπω σε
μοιρολογώ και κλαίω
 
Σην ξενιτει͜άν ευρίουμαι,
σα ξένα οσπίτι͜α κείμαι
Την μάνα μ’ ’κ’ έχ’ ατεν σουμά μ’
να σιδερών’ και πλύν’ με
 
Και μα την Παναΐαν!
Λέω την αληθείαν
«Τσ̌αχπούν’» εξέγκαν τ’ όνεμα μ’
σ’ εσόν τη γειτονίαν
 
Τ’ εμά τα δάκρυ͜α είν’ πολλά
και βρέχ’νε τα κρεβάτι͜α
Αρνί μ’, πότε θα έρχουστουν
να ελέπ’νε σας τ’ ομμάτι͜α μ’;
 
Και μα την Παναΐαν!
Λέω την αληθείαν
«Τσ̌αχπούν’» εξέγκαν τ’ όνεμα μ’
σ’ εσόν τη γειτονίαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αέτσ’	έτσι
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ατεν	αυτήν
βρέχ’νε	βρέχουν
εγέντονε	έγινε
είν’	(για πληθ.) είναι
ελέπ’νε	βλέπουνε
ελέπω	βλέπω
εμά	δικά μου
εμαρέθεν	μαράθηκε
έν’	είναι
εξέγκαν	έβγαλαν
έρχουστουν	έρχεστε
εσόν	δικός/ή/ό σου
ευρίουμαι	βρίσκομαι
ιεύ’	ταιριάζει	uymak
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κα’	κάτω
καμίαν	ποτέ
καρδόπο	καρδούλα
κείμαι	κείτομαι, ξαπλώνω
ομμάτι͜α	μάτια
όνεμα	όνομα
οσπίτι͜α	σπίτια	hospitium<hospes
πλύν’	πλένω/ει
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
πορπατεί	περπατάει
σιδερών’	σιδερώνω/ει
σουμά	κοντά
τσ̌αχπούν’	τσαχπίνη, μπερμπάντη	çapkın
φωλέαν	φωλιά