Αρνόπο μ’, ξάι μ’ ακούς ατα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Μιχαηλίδης, Γιάννης Τσανασίδης

Αρνόπο μ’, ξάι μ’ ακούς ατα
ντο λέν’ οι γειτονάδες
Ατείν’ θαρρείς ενέσπαλαν
ντο είν’ κι ατείν’ μανάδες
 
Αρνόπο μ’, πέει και γέλασον
άμον ντ’ εποίν’νες πρώτα
Εσύ τη χώραν μη τερείς
το καρδόπο σ’ ερώτα
 
Αρνόπο μ’, φόρ’ κι ανάλλαξον
τ’ απάν’ ι-σ’ συνορθία
Ολόερα σ’ τουσ̌μάν’ πολλοί
εσύ εσέν ωρία
 
Αρνόπο μ’, φόρ’ κι ανάλλαξον
κι ας πάμε πορπατούμε
Ατώρα εμείς θα χ̌αίρουμες
πασ̌κείμ’ πάντα θα ζούμε;

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ανάλλαξον	(προστ.) φόρεσε τα καλά/γιορτινά σου ρούχα
απάν’	πάνω
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
ατα	αυτά
ατείν’	αυτοί
ατώρα	τώρα
γέλασον	(προστ.) γέλασε
είν’	(για πληθ.) είναι
ενέσπαλαν	ξέχασαν
εποίν’νες	έκανες, έφτιαχνες	ποιέω-ῶ
ερώτα	(προστ.) ρώτησε
καρδόπο	καρδούλα
ξάι	καθόλου
ολόερα	ολόγυρα
πασ̌κείμ’	μήπως, μήπως (και)	πᾶς καί ἔνι
πέει	(προστ.) πες
πορπατούμε	περπατάμε
συνορθία	(προστ.) τακτοποίησε, διόρθωσε
τερείς	κοιτάς
τουσ̌μάν’	εχθροί	düşman/duşmān
φόρ’	(προστ.) φόρεσε
χ̌αίρουμες	χαιρόμαστε
χώραν	ξένους, μη οικείους, ξενιτειά
ωρία	(προστ.) πρόσεξε, φύλαξε, φυλάξου, επέβλεψε