Αηλί εμέν, νε μανίκα μ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Παρχαρίδης, Γιάννης Τσανασίδης

Ντ’ αγλήγορα, νε μανίκα μ’,
εδέβανε τα χρόνι͜α!
Αηλί εμέν, νε μανίκα μ’,
εδέβανε τα χρόνι͜α!
Μαύρα έσαν τα μαλλόπα μ’,
εένταν άσπρα χ̌ι͜όνι͜α
 
Ν’ αηλί εμέν π’ εγέρασα
σα δέντρα επεκούμπ’σα
Ατά πα -ν- ελυπέθανε
τα φύλλα τουν ερρούξαν
 
Τα τέρτι͜α και τα βάρσανα
και τα λόγια τση χώρας
Εποίκανε με τον καρίπ’
κι εγέρασα παρώρας
 
Νασάν εσάς, ψηλά ραχ̌ι͜ά
που ’κι μετράτεν χρόνι͜α
Την άνοιξην σα πράσινα,
τον χ̌ειμωγκόν σα χ̌ι͜όνι͜α

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγλήγορα	γρήγορα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
ατά	αυτά
βάρσανα	βάσανα
εγέρασα	γέρασα
εδέβανε	(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν (για χρόνο) πέρασαν	διαβαίνω
εένταν	έγιναν
ελυπέθανε	λυπήθηκαν
επεκούμπ’σα	ακούμπησα, στηρίχθηκα
εποίκανε	έκαναν, έφτιαξαν	ποιέω-ῶ
ερρούξαν	έπεσαν
έσαν	ήταν
καρίπ’	μοναχικό, ορφανό, εξαθλιωμένο	garip/ġarīb
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μαλλόπα	μαλλάκια
μανίκα	μανούλα
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
νασάν	χαρά σε
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
παρώρας	πρόωρα, παράκαιρα
ραχ̌ι͜ά	ράχες, βουνά
τέρτι͜α	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
τουν	τους
τση	της
χ̌ειμωγκόν	(ονομ.) χειμώνας, (γεν.) χειμώνα
χώρας	ξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς