Ξένε μ’, εσύ, ολόξενε μ’

Προβολή Τραγουδιού

Ψυχής κατάθεση | Τραπεζούντα παντέμορφον

Καλλιτέχνες: Χαράλαμπος Παρχαρίδης, Χρήστος Παρχαρίδης

Ξένε μ’, εσύ, ολόξενε μ’
η καρδι͜ά σ’ πονεμένον
Άμον το φύλλον σο κλαδίν
στέκ’ς εκειάν’ μαρεμένον

Πολλά χρόνι͜α εδέβανε
π’ επήγα εγώ σα ξένα
Τα τέρτι͜α μ’, τα παράπονα μ’
’κι γράφτ’ α̤τα η πένα μ’

Ανάθεμα σας έρημα,
ανάθεμα σας ξένα
Σ’ ομμάτι͜α μ’ ετσ̌ουρούεψαν
μαντίλια μεταξένια

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
εδέβανε	(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν (για χρόνο) πέρασαν	διαβαίνω
εκειάν’	εκεί πάνω
ετσ̌ουρούεψαν	σάπισαν, φθάρθηκαν, έλιωσαν	çürümek
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μαρεμένον	μαραμένο
ομμάτι͜α	μάτια
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
στέκ’ς	στέκεσαι
τέρτι͜α	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert