Άν’ αν θα πάω ’κ’ επορώ

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Αραματανίδης, Γιώργος Αμαραντίδης

Άν’ αν θα πάω ’κ’ επορώ,
κάτ’ αν πάω πιάνω
Ατουπέσ’ σ’ εγκαλιόπο σου
ας κείμαι και πεθάνω

Ετέρεσα, ετέρεσα,
είδα τα δαχτυλίδια σ’
Να είχα και να εφίλ’να σε
σ’ ομμάτι͜α και σ’ οφρύδι͜α σ’

Μαλαματένι͜ον ο σταυρόν
ντο κείται σην καρδία σ’
Να έμ’ του σπαρελί’ σ’ τ’ αστάρ’
και κείμαι απέσ’ σα ψ̌ήα σ’

Πουλί μ’, κρύον νερόν είσαι!
Νασάν που βάλ’ και πίν’ -τ- σε!
Νασάν που κείται μετ’ εσέν,
ους να μερών’ ’κι αφήν’ -τ- σε!

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άν’	άνω, πάνω, άνωθεν
απέσ’	μέσα
αστάρ’	φόδρα, υπόστρωμα	astar/āster
ατουπέσ’	εκεί μέσα	ατού+απέσ'
αφήν’	αφήνει
εγκαλιόπο	αγκαλίτσα
έμ’	ήμουν
επορώ	μπορώ
ετέρεσα	κοίταξα
εφίλ’να	φιλούσα
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κείμαι	κείτομαι, ξαπλώνω
κείται	κείτεται, ξαπλώνει
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μαλαματένι͜ον	από χρυσάφι	μάλαγμα<μαλακός
μερών’	μερώνει, ξημερώνει
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
νασάν	χαρά σε
ομμάτι͜α	μάτια
ους	ως, μέχρι
οφρύδι͜α	φρύδια
πίν’	πίνει
σπαρελί’	σπαρελιού (βλ.σπαρέλιν)	spalliera
ψ̌ήα	ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα