Τ’ αστρόπα ετοπλάεψα

Κάθαν βράδον τα αστρόπα
ορωτούν για τ’ εσέναν [γιαρ]
Αναμέν’νε να κλώσ̌κεσαι,
αρνί μ’, σουμά σ’ εμένα [γιαρ]

Ατά τερούν από ψηλά,
εγροικούνε τον πόνο μ’ [γιαρ]
Γιαρτίμ να δίγ’νε ’κ’ επορούν,
παρηγορίαν μόνον [γιαρ]

Τ’ αστρόπα ετοπλάεψα,
εποίκα ’τα γεργάνιν [γιαρ]
Να μη ριγάς, αρνόπο μου,
όντες είμες μακρά -νι [γιαρ]

Τον φέγγον όντες θα τερείς,
αροθυμάς εμέναν [γιαρ]
Σ’ ατόν εποίκες όμνυσμαν
οι δύ’ να ’ίνουμες έναν [γιαρ]