Τη καρδι͜άς ι-μ’ τ’ εξώπορτον

Τη καρδι͜άς ι-μ’ τ’ εξώπορτον
διπλοκαρακωμένον
Κι αν επορείς κι εμπαίντς απέσ’
θ’ ευρήκ’ς α’ ματωμένον

’Κι θέλω να ελέπετεν
τ’ ομμάτι͜α μ’ δα̤κρωμένα
Εείνα δεισωμένα είν’
και με την καρδι͜ά μ’ έναν

Και με το καρδοπόνεμα μ’
τα σύννεφα θα σ̌κίζω
Κι όλια τ’ αστρόπα τ’ ουρανού
σ’ εγκάλια σ’ θα κρεμίζω

Ση στράτα σίτι͜α πορπατώ
και σον τόπον ντο στέκω
Εθαρρώ έχω σε σουμά μ’
και τ’ ομμάτι͜α σ’ ελέπω